اجتماعی/ چه می توان کرد مادامی که: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است

میگن یه انسان مؤمن رو به کثرت نماز و روزه هایش امتحان نکنید چون ممکنه حسب عادت باشد بلکه او رو به امانت داری و راستگویی بسنجید. همچنین میگن دوست خوب رو در سختی ها و مشکلات بسنج و الا در زمان خوشی، همه خوبند. حالا منم به عنوان یک دانشجو پس از خواندن چند تا از نظرات مردمی در سایت تان می‌خوام با استفاده از همین الگو بگم اتفاقا روابط عمومی ها و امور بین الملل سازمان های دولتی و شرکت های خصوصی و دانشگاهها و نهادهای مختلف مشهد رو هم که سالها داعیه دار آن بودند که در زمینه بین المللی و دیپلماسی و به قول شماها توسعه روابط خارجی حرفی برای گفتن دارند رو باید الان و در این دوران سخت شیوع کرونا و حتی پسا کرونا سنجید که واقعاً چند مرده حلاج اند و الا در زمان راحتی و بی مشکلی، همه فعال و پرکار بودند و مزیت چندانی هم نبود! از دانشگاهش گرفته که عنوان بین المللی بر روی خودش می‌گذارد و مدعیست، تا فلان اداره کل که مشهد را پایتخت فرهنگی جهان اسلام تا سال ۲۰۳۰ می خواند و حتی فلان هتل بزرگ که عنوان بین المللی هم دارد، اما ماه هاست از عوارض رکود صنعت گردشگری به خاطر شیوع کرونا در کشور می نالد و خلاصه آن که، مدیران همه این مراکز مدعی، اکنون به تنها چیزی که فکر نمی کنند، این هست که چطور می توان در این شرایط سخت کرونایی، از این تهدیدات، فرصت های طلایی خلق کرد چراکه بزرگان معتقدند هر چه تهدید بیشتر و بزرگتر، فرصت ها هم طلایی تر و بهتر. به تعبیری دیگه، کاش این حضرات هم از آن راننده مسابقات قهرمانی رالی جهان یاد می گرفتند مادامی که از او پرسیده شد چرا در تمام مسابقات، نفر اول می شود، پاسخ بسیار عجیبی داد: گفت زمانی که همه به پیچ ها می رسند، پایشان را بر روی ترمز می گذارند در حالی که من پایم را بر روی پدال گاز می فشارم! حال کاش این آقایان این سخن خردمندانه را هم که اتفاقا در چند تا از نظرات مردمی هم بود ، عمیقأ باور داشتند که اساساً نوع و شکل کارها و برنامه ها و فعالیت ها دقیقاً مانند انرژی می ماند که هیچ موقع از بین نمی رود بلکه از شکلی به شکل دیگر در می آید مانند آژانس های تلفنی محلی که با هجوم سونامی فناوری های نوین در دهه گذشته، تبدیل به اسنپ و تپسی شدند یا سرو غذا در داخل رستوران ها که به اسنپ فود و امثالهم مبدل شد و دهها و صدها مثال دیگر لذا جای تعجب ندارد که در خصوص ارتباطات بین المللی شهر و استان مثلاً در برپایی اجتماعات در قالب سمینارها، جایش رو به وبینارها بدهد! یا کلاس های آموزشی دانشگاهی و مدارس و آزمون ها و مسابقات حضوری، همه به صورت غیر حضوری و آنلاین برگزار شود و یا آن که اجتماعات هنری مانند سینماها، جایش رو به فروش بلیت مجازی برای تماشای آنلاین فیلم دهد و قس علی هذا ، اما جای تعجب آنجاست کاش همان طور که فیلم سازان و آشپزها و... یاد گرفتند تا محصولات شون رو آنلاین بفروشند، فعالان توسعه روابط خارجی مشهد هم دست کم یاد می گرفتند با شروع کرونا ویروس، در دکان بین الملل شهر و استان رو یکسره و به مدت طولانی تعطیل و تخته نکنند، بلکه با خلاقیت و ابتکار و انعطاف و به مدد فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی در بستر اینترنت، از همین تهدیدات بالقوه، فرصت های طلایی بالفعلی بیافرینند، کما این که در همین دوران اوج مشکلات واحد‌های صنعتی و تولیدی، هستند شرکتهای دانش بنیان و فناوریکی که بر خلاف آنها که تعدیل و حذف نیروی وحشتناکی دارند، آنها نیز کامل برعکس، وحشتناک مشغول استخدام نیروی مجرب و کاربلد هستند و زمانی که سایر شرکت ها از نظر مالی به خاک سیاه نشستند، هستند شرکت ها و مجموعه هایی چون شرکت های بهداشتی و شوینده ها که بالای ۶۰۰ درصد سود خالص دارند! پس خلاقیت محوری باید به جای کلیشه کاری، سرلوحه امور مدیران امور بین المللی شهر و استان و دستگاه ها و نهادها و شرکت ها و... قرار گیرد و بس اما چه می توان کرد مادامی که: گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است. یاحق

سلامت / نمره مردودی روابط عمومی و امور بین‌الملل های ادارات و نهادهای علمی و پژوهشی و شهری و... استان به خاطر انفعالشون در برابرکرونا ویروس، پس کو اون همه ادعا؟!!!

سلام، درسته کرونا ویروس خیلی از مشاغل و فنون و حرف و مراکز شهری و اجتماعی و حتی مدارس و دانشگاه ها رو در دنیا تعطیل کرده ولی از هر مرکز غیر علمی و غیر پژوهشی نمی توان زیاد گله کرد که چرا منفعل شدید و زود دستاتون رو بردید بالا و اینقدر سریع تسلیم شدید، ولی واقعا باید از این همه مراکز دولتی و خصوصی با هویت علمی و پژوهشی و مطالعاتی و دانش بنیانی در کشور از جمله اینهمه گروه ها و تشکل ها و سازمان ها و نهادهای پرمدعا در خراسان رضوی و مشهد گله مند بود!! خصوصاً بخش های روابط عمومی و امور بین الملل استانداری و شهرداری و آستان قدس رضوی و بنیاد پژوهش ها و دانشگاه های فردوسی و علوم پزشکی و آزاد و حتی بنیاد فرهنگی هنری و بین المللی امام رضا(ع) و اتاق بازرگانی و یا این شش هزار واحد صنعتی و تولیدی بزرگ و کوچک استان و...‌ که واقعاً نمره قبولی نگرفتند چون سه ماه از ورود کرونا به کشور گذشته اما هنوز نتونستن خودشون رو پیدا کنند و از انفعال در بیان و از فرصت طلایی و ویژه ناشی از این تهدید نهایت استفاده رو بکنن برای حسن تعامل با دنیا و کشورهای منطقه خصوصاً جهان اسلام و به طور ویژه با فعال کردن موتور دیپلماسی های عمومی و شهری و سلامت و علمی و پژوهشی و... هم قدری از مشکلات پساکرونایی کشور رو حل کنند و هم به بهانه کرونا و توسعه بهداشت عمومی، مناسبات بین المللی خودشون رو با جهان پیرامون خصوصا سازمانهای بین المللی و موسسات مردم نهاد منطقه و مراکز فعال در کشورهای همسایه و جهان اسلام جلو ببرند. کاری هم نداشت، کافی بود سریعا اسباب کشی کنند از فضای آنالوگ به دیجیتال و با دورکاری در بستر اینترنت، بخش عمده ای از این مهم قابل انجام بود. درست مانند انرژی که هیچ موقع از بین نمیره بلکه از حالتی به حالت دیگه تبدیل میشه! ضمناً اینکه میگیم فرصت طلایی و ویژه به خاطر این هست که میدونید قبل از کرونا، اینقدر مسائل سیاسی و تحریم ها و صنعت موشکی و... بر همه مناسبات بین المللی کشور سایه انداخته بود که عملا توسعه دیپلماسی های شاخص رو کند کرده بود اما پس از فراگیری کرونا در سطح جهان، این فشارهای سیاسی خیلی کم شد و به حاشیه رفت و دیپلماسی های خاصی مانند دیپلماسی های عمومی و شهری و سلامت و دانشگاهی و علمی و پژوهشی و حتی مذهبی و فرهنگی و هنری و... خیلی خیلی می تونستند پرکار و فعال ظاهر بشوند نه مانند الان منفعل و واداده و فشل ... مشهد همچی سوت و کوره که گویی قیامت کبری برپا شده و آخر الزمانه و همه باید رو به قبله بشینند و منتظر صور اسرافیل و ورود به عالم قبر و جهان آخرت ... پس کو اون همه ادعا؟!!! یعنی توانشون از یک مهد کودک تو جنوب شهر کمتره که خیلی از آموزشها و برنامه هاشون رو بردند تو فضای مجازی و ابری و سایبری؟!!!

سلامت / آستان قدس رضوی که همیشه پیشرو بوده، چرا بیمارستان سیارش رو برای قم نمی‌فرسته تا مجبور نباشند بیمارستان صحرایی بزنند؟!

سلام، ببخشید که این نظرم رو اینجا مطرح میکنم هرچند ربط زیادی به موضوع بین الملل و سایت شما نداره ولی میگم.چرا آستان قدس رضوی که همیشه و همه جا پیشرو بوده خصوصا در اربعین و دهه آخر صفر از اعزام بیمارستان های سیارش به کربلا و نجف گرفته تا احداث آشپزخانه صنعتی اش از مرز میرجاوه تا مرز مهران و مسیر کربلا، چرا وقتی اینهمه قدرت و توان داره، به کمک دولت نمیاد و بیمارستان سیارش رو برای قمی ها نمی‌فرسته تا مجبور نباشند بیمارستان صحرایی بزنند؟! مگه ثواب کمک به مردم کشور خودمون اونم تو بحران بزرگی مانند کرونا کمتره از ثواب کمک به زائران اربعین حسینی هستش؟! بخدا امام رضا علیه السلام رو بیشتر خوش میاد اگه به همنوع خودمون کمک کنیم و دست مستمندان رو اونم تو شهر خواهر مکرمه شون بگیریم! یا علی